Policja Kobieca

Caroline

Często słyszano o tym, że specyfika zawodu policyjnego zalicza się tylko do płci męskiej. Jednak zakres zadań, jaki czekał na organy bezpieczeństwa publicznego, sprawiał, że w żadnej mierze nie można było sobie pozwolić na pominięcie kobiet.
Prawdę mówiąc, kobiety mogły odnosić znacznie większe sukcesy niż mężczyźni w realizacji niektórych zadań, polegających na walce z takimi problemami jak prostytucja, przestępczość nieletnich, sutenerstwo, handel kobietami i dziećmi. Konieczność zatrudnienia kobiet wynikała również z obowiązujących przepisów, w myśl których rewizję osobistą mogły przeprowadzić osoby tej samej płci.
Do podstawowych obowiązków funkcjonariuszek policji przydzielonych do jednostek śledczych zaliczano:
~ ujawnienie i prowadzenie nadzoru nad nierządem,
~ zwalczanie stręczycielstwa, sutenerstwa i pornografii,
~ wykrywanie i kontrolowanie domów publicznych,
~ walkę z handlem kobietami i dziećmi,
~ prowadzenie dochodzeń o zgwałcenie i czyny lubieżne,
Zdecydowanie większą popularnością cieszyła się praca z nieletnimi dziećmi, wykonywana przez funkcjonariuszki mundurowe. Wykonując swą służbę patrolową działały niejako w sposób prewencyjny. Prowadziły obserwację miasta w tych punktach, gdzie policyjne kroniki wskazywały na podobieństwo wystąpienia zagrożenie dla dzieci, młodzieży i kobiet. Objęto więc nadzorem parki, ogrody, dworce kolejowe i autobusowe, przystanie, tereny wokół szkół oraz miejsca zabaw w widowiskach publicznych odbywających się pod gołym niebem.
W zależności od zaistniałych okoliczności policjantki stosowały w swych wystąpieniach:
~ przestrogę,
~ upomnienie,
~ doprowadzenie do rodziny, opiekunów organizacji opieki społecznej lub izby zatrzymań,

Zorganizowanie izb zatrzymań było jednym z osiągnięć policji kobiecej w II Rzeczpospolitej. Umieszczono w nich dzieci zagrożone przestępczością na 48 godz. - do czasu zebrania o nich informacji. Pierwsza taka placówka powstała w Warszawie przy ulicy Krochmalnej w sierpniu 1936r.
Funkcjonariuszki wyposażono w prawo do sprawdzania podejrzanych lokali i mieszkań, gdzie spodziewano się wystąpienia zjawisk przestępczych.
W zasadzie nie przeprowadzały one zatrzymania innych osób niż dzieci, młodzież i kobiety.
Jednak w przypadku zatrzymania mężczyzny zwracano się do najbliższej jednostki policji mundurowej lub śledczej. Uzyskania wsparcia było szczególnie istotne, gdy wyruszano do dzielnic niebezpiecznych ze względu na środowiska krymninogenne.
Członkinie brygady kobiecej w zdecydowanej większości miały za sobą maturę. Tak więc wykształcenie było stosunkowo wysokie. Niektóre z nich znały nawet po kilka języków obcych.