Etos Polskiego Policjanta.

Caroline

"Nasza grzeczność policyjna musi być poważna i stanowcza. Nie może ona zakrawać na uniżoność lub też rzucać cień musu. Twierdzę, że grzeczność w stosunku do przełożonych, lub w stosunku do tych wszystkich, dla których musimy być grzeczni, nie jest wskaźnikiem kultury. Robimy to, bo musimy. Bo tak nakazuje dyscyplina. Grzecznym trzeba być wszędzie tam, gdzie będzie to wypływało z wewnętrznej potrzeby idącej z dobrego wychowania człowieka."

Działania władz policyjnych zmierzały do zaszczepienia członkom kropusu odpowiednich wzorców zachowań, które doprowadzałyby do stworzenia etosu polskiego policjanta. Pierwsze wytyczne na temat obowiązujących norm przekazano już w rotach przyrzeczeń i przysiąg służbowych. Posłuszaństwo wobec władz panstwowych i przełożonych, równe traktowanie obywateli, przestrzeganie prawa, sumienne wykonywanie obowiązków itp
Ograniczone zaufanie społeczeństwa do organów bezpieczeństwa publicznego powodowało, że policjant na każdym kroku musiał pamiętać, że jego postępowanie (również w życiu prywatnym) przyciągało uwagę osób postronnych i poddawane bylo nie zawsze obiektywnej ocenie. Dlatego razem z członkami swojej rodziny przykładał wagę do sumiennego przestrzegania prawa. Sposób zycia rodziny policjnej miałbyć przykładem dla społeczeństwa. Z powyższych względów sformułowano również katalog zachowań, których należało unikać w życiu codziennym. Zaliczano do nich: odwiedzanie podejrzanych lokali poza służbową koniecznością, kontakty z ludźmi o złej reputacji, nadużywanie alkoholu , lekko myślne zaciąganie długów. Niedopuszczalne było palenie tytoniu podczas służby, podobnie jak chodzenie pod rekę z kobietą, siedzenie i leżenie na posterunku i prowadzenie prywatnych rozmóe z przechodniami.
W 1938r. Ogłoszono tzw. Zbiór zasad dla funkcjonariuszy, które uznano z drogowskaz postępowania w czasie pełnienia obowiązków służbowych. Streszczono je w 14 "przkazaniach".