GŁÓWNI KOMENDANCI

ratcop

GŁÓWNI KOMENDANCI POLICJI WOJEWÓDZTWA ŚLĄSKIEGO 1922 - 1939

[link widoczny dla zalogowanych]

Stanisław Młodnicki, pułkownik Policji Województwa Śląskiego.
Dowódca Żandarmerii Krajowej Śląska Cieszyńskiego w latach 1919-1922 , Główny Komendant Policji Województwa Śląskiej od 17 czerwca 1922 r. do 30 grudnia 1923 r. (jako jedyny w Policji Śląskiej zachował stopień z poprzedniej formacji). Zwolniony ze służby z powodu długotrwałej ciężkiej choroby.

[link widoczny dla zalogowanych]

Leon Wróblewski, ur. 4 marca 1888r. we Lwowie. Ukończył Wydział Prawa na
Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Jako praktykant odbył służbę w Namiestnictwie
i Dyrekcji Skarbu we Lwowie za czasów austriackich. Po odbyciu praktyki złożył egzamin
polityczno-administracyjny i egzamin ze skarbowości. Od roku 1914 brał udział w wojnie
światowej jako oficer armii austriackiej. Od listopada 1918-1920 służył w Wojsku Polskim
(brał udział w obronie Lwowa w1918-1919).
W roku 1920 przeszedł do rezerwy w stopniu kapitana Wojska polskiego. 1 lutego 1920 r.
wstąpił do służby w Policji Państwowej w Małopolsce. Początkowo jako nadkomisarza
Policji Państwowej na stanowisku Komendanta Powiatowego Policji Państwowej
w Nowym Sączu. W czerwcu 1921 r. przeniesiony na stanowisko oficera inspekcyjnego
do Komendy Policji Państwowej Województwa Tarnopolskiego.
W dniu 1 listopada 1923 r. mianowany do stopnia podinspektora i awansowany na zastępcę
Komendanta Policji Państwowej Województwa Tarnopolskiego. Od dnia 13 grudnia 1923 r.
delegowany do dyspozycji Wojewody Śląskiego Tadeusza Konckiego, który powierza mu
kierownictwo nad Policją Woj. Śląskiego. Dnia 1 sierpnia 1924 r. mianowany na stopień
służbowy inspektora i zatwierdzeniem na stanowisko Głównego Komendanta Policji Woj.
Śląskiego.

[link widoczny dla zalogowanych]

Adam Bronisław Kocur, ur. 1 maja 1894 r. w Kuźni Raciborskiej, powiat Racibórz.
Po ukończeniu gimnazjum humanistycznego w Raciborzu, odbył studia uniwersyteckie we
Wrocławiu (teologię) i Krakowie (prawo), gdzie złożył państwowe egzaminy prawnicze.
Praktykę administracyjną odbywał w Dyrekcji Policji w Katowicach, zaś aplikację
sędziowską w Sądzie Powiatowym w Mysłowicach i w Sądzie Okręgowym w Katowicach.
W roku 1928 promowany na doktora praw (Uniwersytet Jagielloński). Od roku 1914 brał
udział w I Wojnie Światowej jako oficer armii pruskiej, a następnie w walkach
wyzwoleńczych w Powstaniu Wielkopolskim, jako dowódca batalionu I Pułku Strzelców
Bytomskich. Po zakończeniu II Powstania Śląskiego w randze oficera służył w sztabie
Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska. W latach od 1920 r. do 1922 r. był
kapitanem Policji Górnego Śląska w Gliwicach, Katowicach i Królewskiej Hucie
(Chorzowie), a w III Powstaniu Śląskim jako komendant polskich funkcjonariuszy rozbrajał
niemieckich policjantów i organizował żandarmerię. Po powrocie Śląska do macierzy wstąpił
do nowo formowanej Policji Województwa Śląskiego. Dekretem Ministra Spraw
Wewnętrznych z dniem 27 listopada 1926 r. został mianowany inspektorem i komendantem
głównym tej formacji. Funkcję komendanta pełnił od 2 grudnia 1926 r. do 25 maja 1928 r.
W dniu 30 maja 1928 r. został wybrany na prezydenta miasta Katowic, piastując ten urząd do
czasu agresji Niemiec na Polskę. Zajmując się polityką Adam Kocur był także posłem do
Sejmu Śląskiego II-IV kadencji z ramienia Narodowo Chrześcijańskiego Zjednoczenia Pracy.
Był również prezesem wojewódzkim Związku Oficerów Rezerwy należącym do Federacji
Polskich Związków Obrońców Ojczyzny. Wybuch II Wojny Światowej spowodował
ponowne założenie munduru przez Adama Kocura. Wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych na
Zachodzie (pełnił służbę jako dowódca pancernej obrony wybrzeża w Wielkiej Brytanii).
Pracował także w UNRRA (Organizacja Narodów Zjednoczonych do Spraw Pomocy
i Odbudowy, organizacja utworzona 9 listopada 1943 r. w Waszyngtonie).
Na emigracji ukończył studia ekonomiczne i teologiczne. W 1951 roku przyjął święcenia
kapłańskie. Sześć lat później we Frankfurcie nad Menem zostaje Kanclerzem Kurii
dla Polaków w Niemczech. Tam też zmarł po ciężkiej chorobie 12 stycznia 1965 r.
Odznaczony: Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Walecznych 1920,
Krzyżem na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi I kl.

[link widoczny dla zalogowanych]

Józef Żółtaszek, ur. 11 kwietnia 1894 r. w Skomlinie, pow. Wieluński, woj. łódzkie. Do
gimnazjum uczęszczał w Łodzi i Warszawie. Ukończył Wyższą Szkołę Nauk Społecznych
i Ekonomicznych w Łodzi. Od 1916 r. był członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej
(P.O.W.) w Wieluniu, a w latach 1917 – 1918 r. komendantem Obwodu P.O.W.
w Radomsku. Brał czynny udział w rozbrajaniu okupantów i obronie Lwowa. Od 1 lutego do
1 lipca 1919 r. służył w Milicji Ludowej, początkowo jako zastępca, a od 1 maja 1919 r. jako
p.o. Komendanta Okręgu Łódzkiego. W dniu 1 lipca 1919 r. przyjęty do służby w Policji
Państwowej w Łodzi jako komisarz inspekcyjny. Awansowany na nadkomisarza
inspekcyjnego w dniu 1 maja 1920 r. Był przejściowo komendantem powiatu Brzezińskiego,
a w 1926 r. komendantem Policji w Łodzi. Mianowany na stopień podinspektora w dniu 16
września 1926 r. i przeniesiony na stanowisko zastępcy Głównego Komendanta Policji Woj.
Śląskiego. Funkcję zastępcy komendanta pełnił od 2 grudnia 1926 r. do 5 października
1928 r. Z dniem 6 października 1928 r. kierował już śląskim garnizonem. Światowej sławy
teoretyk kryminalistyki – autor wielu prac naukowych z zakresu szeroko pojętej „taktyki
kryminalnej”, bezpieczeństwa publicznego i ekonomii (publikowanych w kraju i za granicą).
Brał czynny udział w międzynarodowych konferencjach w Antwerpii (1930), Kopenhadze
(1935) i Belgradzie (1936).
Członek Międzynarodowego Instytutu Naukowej Organizacji Pracy w Genewie oraz
Instytutu Nauki Organizacji i Kierownictwa w Warszawie. Redaktor naczelny „Przeglądu
Policyjnego” w Warszawie w latach 1936-1938. Podczas II wojny światowej internowany na
Węgrzech. W tym miejscu należy również nadmienić, że praca jego autorstwa „U podstaw
organizacji służby bezpieczeństwa” (Warszawa 1930), do chwili obecnej nie straciła na
znaczeniu, cytowana jest przez wielu autorów.